ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2020

 Γαλ.4, 4-7  Μτθ.2, 1-12

Ευλογημένος να είναι ο Θεός μας ο οποίος σήμερα γεννιέται κατά τη σάρκα, για τη σωτηρία μας, τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν

 

          Η βυζαντινή θεία λατρεία, στις πολυάριθμες ευαγγελικές περικοπές, τόσο στις Μεγάλες Ώρες της εικοστής τετάρτης Δεκεμβρίου, όσο και στον Εσπερινό, στον όρθρο και στη Θεία Λειτουργία της ίδιας μέρας, εικοστής πέμπτης Δεκεμβρίου, μας δίνει όλη τη διήγηση της γέννησης του Χριστού στη φτώχεια ενός σπηλαίου: τη διήγηση της προσκύνησης των ποιμένων, μέχρι την προσκύνηση των τριών Μάγων, οι οποίοι έφτασαν από τη μακρινή ανατολή.

          Κατά τα φετινά Χριστούγεννα περιορισμένοι από τόσους εγκλεισμούς, όσο απαραίτητοι κι αν είναι αυτοί, σας προτρέπω να διαβάσετε αυτές τις ευαγγελικές περικοπές, έστω και μέσα στην περισυλλογή και μέσα στη ζεστασιά των σπιτιών σας.

Διαβάστε και μελετείστε αυτές τις περικοπές ακόμα και μπροστά στην εικόνα και μπροστά στο σπήλαιο που έχετε στο σπίτι σας. Είθε το σπίτι σας και η καρδιά σας, ως χριστιανών καθολικών ανδρών και γυναικών, να γίνουν εφέτος ο Καθεδρικός Ναός, όπου θα υποδεχθείτε και πάλι την αγάπη της Παναγίας Τριάδος, ένας Καθεδρικός Ναός όπου αισθάνεστε να ζείτε σε κοινωνία με τον Επίσκοπό σας, τους Ιερείς σας, και όλους τους άλλους ελληνοκαθολικούς πιστούς , και όλους τους χριστιανούς πιστούς της Ελλάδος και του κόσμου, οι οποίοι δοκιμάζονται από την ασθένεια και από τον πόνο. Κατά τα Χριστούγεννα αυτά του 2020, τα οποία ελπίζαμε να είναι ελεύθερα και υγιή για όλους μας, βρισκόμαστε και πάλι σε «καραντίνα», με τους ίδιους περιορισμούς με τους οποίους χρειάστηκε να τελέσουμε και να ζήσουμε το Πάσχα του ίδιου αυτού έτους.

          Πάσχα και Χριστούγεννα είναι οι δύο σπουδαιότερες γιορτές της χριστιανοσύνης, και έχουν τόσα κοινά μεταξύ τους, ακόμα και στην ίδια τη χριστιανική εικονογραφία. Το νεογέννητο βρέφος, τυλιγμένο στα σπάργανα, και τοποθετημένο στη φάτνη (που μοιάζει με τάφο), όπως το βλέπουμε στις εικόνες της γέννησης του Χριστού. Το σώμα του σταυρωμένου Χριστού, αποκαθηλωμένο από τον Σταυρό, τυλιγμένο στην σινδόνη και τοποθετημένο στο μνήμα. Γι’ αυτόν το λόγο στην ποιμαντική επιστολή μου για τα φετινά Χριστούγεννα, μαζί με τις ευχές μου, θέλησα να προσθέσω μία διπλή (μπορούμε να πούμε) εικόνα, με τη γέννηση του Χριστού, και με το τίμιο πάθος του στον Σταυρό ως θρόνο του νικηφόρου Βασιλέα.

          Τα δικά μας Χριστούγεννα και κατά το έτος τούτο του 2020 μοιάζουν τόσο πολύ με το Πάσχα του ίδιου αυτού έτους. Είναι Χριστούγεννα με τόσες θυσίες για μας τους χριστιανούς και καθολικούς, οι οποίοι δεν μπορούμε να συμμετέχουμε μυστηριακά, και ολοκληρωτικά στα Ιερά Μυστήρια των λατρευτικών τελετών μας. Δεν μπορούμε να είμαστε φυσικά  παρόντες στην εκκλησιαστική και οικογενειακή κοινωνία μας, κάτω από τον τρούλο του Καθεδρικού μας Ναού της Παναγίας Τριάδος, κάτω από τη ματιά του Χριστού του Κυρίου μας.

Αλλά χωρίς αμφιβολία θα είμαστε και ήδη είμαστε όλοι μαζί, με μία καρδιά και με μία ψυχή, κάτω από τον τρούλο της θυσίας και του πόνου, από όπου ο ίδιος ο Χριστός μας κοιτάζει και μας προστατεύει.

          Συμπεραίνοντας επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα λίγο παραπάνω. Είθε το σπίτι σας και η καρδιά σας, ως χριστιανών καθολικών, ανδρών και γυναικών να γίνουν εφέτος ο Καθεδρικός Ναός, όπου θα υποδεχθείτε την αγάπη της Αγίας Τριάδος, ένα Καθεδρικός Ναός όπου αισθάνεστε να ζείτε σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον Επίσκοπό σας, τους Ιερείς σας, και με όλους τους άλλους ελληνοκαθολικούς πιστούς, και όλους τους χριστιανούς πιστούς της Ελλάδος και του κόσμου όλου, οι οποίοι δοκιμάζονται από την ασθένεια και τον πόνο.

          Στην ποιμαντική εγκύκλιο επιστολή μου έδωσα τον τίτλο: «Ας αφήσουμε να μας κατακλύσει η ωραιότητα». Με πίστη στον Κύριο σας επαναλαμβάνω:  «Ας αφήσουμε να μας κατακλύσει η ωραιότητα και η ελπίδα».

 

         Benedetto il nostro Dio, nato oggi nella carne per la nostra salvezza, ora e sempre e nei secoli dei secoli. Amin.

 

        La liturgia bizantina, nelle numerose pericopi evangeliche sia del giorno 24 dicembre nelle Grandi Ore, sia il 25 stesso, nel Vespro, nell’Orthros e nella Divina Liturgia, ci ha dato tutta la narrazione della nascita di Cristo nella povertà di una grotta; il racconto dell’adorazione dei pastori, fino a quella dei tre magi arrivati da oriente, da lontano.

 

        In questo Natale, ancora limitati da tante restrizioni, pur necessarie sicuramente, vi esorto a leggere queste pericopi evangeliche anche nel raccoglimento e nel calore delle vostre case. Leggetele e guardatele queste pericopi anche nell’icona e nel presepe che avete a casa. Che la vostra casa ed il vostro cuore di uomini e di donne cristiani e cattolici diventino quest’anno la Chiesa Cattedrale dove pure accogliete l’amore della Santissima Trinità, una chiesa cattedrale dove vi sentite in comunione con il vescovo, con i sacerdoti, e con tutti gli altri fedeli cristiani greco cattolici, e tutti i fedeli cristiani della Grecia e del mondo, provati dalla malattia e dalla sofferenza. In questo Natale del 2020, che speravamo già “libero e sano”, ci troviamo ancora in quarantena, nelle stesse restrizioni in cui abbiamo dovuto celebrare e vivere la Pasqua di questo 2020.

         Pasqua-Natale, due feste cristiane tra le più importanti e che hanno tante cose in comune, anche nella stessa iconografia cristiana. Il Bambino neonato, fasciato e messo in un sepolcro, come lo vediamo nelle icone. Il corpo di Cristo morto, calato dalla croce e fasciato e messo in un sepolcro. Per questo nella mia lettera pastorale per questo Natale, assieme ai miei auguri, ho voluto mettere una icona possiamo dire “doppia”, con la nascita di Cristo e la sua passione in croce, con Maria la Madre di Dio come trono del Re neonato, e la Croce come trono del Re in essa vittorioso.

         Un Natale, quello nostro, che anche in questo 2020 è tanto simile alla Pasqua di questo stesso anno. Un Natale con tante rinunce come cristiani e cattolici, nel non poter partecipare sacramentalmente e pienamente ai Santi Misteri nelle celebrazioni liturgiche. Non possiamo essere insieme fisicamente nella comunione ecclesiale e familiare sotto la cupola della nostra Chiesa Cattedrale della Santissima Trinità, guardati dall’alto della cupola da Cristo Signore. Ma senza dubbio saremo e siamo insieme, in un solo cuore e una sola anima, sotto la cupola della rinuncia e della sofferenza, in cui c’è lo stesso Cristo che ci guarda e ci protegge.

         Riprendo per concludere quanto scrivevo sopra. Che la vostra casa ed il vostro cuore di uomini e di donne cristiani e cattolici diventino quest’anno la chiesa cattedrale dove pure accogliete l’amore della Santissima Trinità, una chiesa cattedrale dove vi sentite in comunione con il vescovo, con i sacerdoti, e con tutti gli altri fedeli cristiani greco cattolici, e tutti i fedeli cristiani della Grecia e del mondo, provati dalla malattia e dalla sofferenza.

         La mia lettera pastorale l’ho intitolata: “Lasciatevi contagiare dalla bellezza”. Con fede nel Signore vi ripeto: “Lasciatevi contagiare dalla bellezza e dalla speranza”.