Annunciazione della Santissima Madre di Dio (25 marzo 2020)

                                       Eb 2, 11-18; Lc 1, 24-38

Quest’anno la festa del 25 marzo è un giorno che di nuovo unisce tutti noi, greci di nascita o greci di adozione. Ci unisce nel ringraziamento al Signore, ma soprattutto nella preghiera per il nostro paese, per il nostro mondo, colpiti dal flagello del coronavirus. Un flagello che per giuste disposizioni dello Stato ci obbliga a celebrare questo giorno a casa, in famiglia, da soli forse. Una giornata di festa celebrata nell’isolamento, nella sofferenza, nell’angoscia di una situazione che non si riesce a capire ma soprattutto angoscia per una situazione che ci sovrasta.

Ma senza dimenticare che la festa di oggi è una festa cristiana, la festa cristiana in cui celebriamo il fondamento della nostra fede nel Signore Gesù. Celebriamo quel giorno in cui “il Verbo si è fatto carne”, si è fatto uno di noi. Lui il Figlio eterno del Padre, si incarna dallo Spirito Santo e dalla sempre Vergine Maria. E la Sua incarnazione continua a farsi presente in mezzo a noi attraverso l’annuncio del Vangelo, attraverso la Chiesa, che è sacramento della presenza del Signore in mezzo a noi, attraverso i Santi Misteri, attraverso i fratelli.

E nei nostri giorni di isolamento, di sofferenza, di dolore, ma anche di speranza (questa non dovrebbe mancarci mai, come dono del Signore), nei nostri giorni dovendo rinunciare e privarci della celebrazione di questa festa nella Chiesa, con i fratelli e le sorelle, come popolo greco di nascita o di adozione, nei nostri giorni il Signore mi sembra che ci chiede tre cose, che faccio mie e ve le propongo:

Sentirci famiglia e Chiesa. Cioè non siamo da soli, isolati, ma siamo una famiglia e una Chiesa. Le chiese rimangono chiuse ma preghiamo in casa, in famiglia sentendoci parte della Chiesa, sentendoci membra della Chiesa. In questo giorno, in famiglia, pregate per la Grecia e per il mondo intero in questo momento di prova.

Aiutare gli altri. Aiutarli nelle loro necessità, nelle loro malattie ed anche nella loro solitudine. “Quello che avete fatto a uno di questi piccoli, lo avete fatto a me…” ci dice ancora e soprattutto oggi il Signore nel Vangelo. Aiutare gli altri anche con dei gesti piccoli che possono sembrare un niente ma che sono importanti. Anche una telefonata o un messaggio di vicinanza a una persona che è da sola può portare conforto e consolazione. Vi esorto alla generosità in tutto e per tutto.

Essere ubbidienti / docili alle disposizioni dello Stato. In questo momento mi sento di dovervi insistere su questo. Pensate che è per il bene vostro e di tutti. Disposizioni dello Stato che forse non riusciamo a capire bene, che facciamo fatica ad accettare, che ci scombussolano. Ma decisioni ripeto necessarie per il nostro bene e quello di tutti i cittadini greci e del mondo intero. Nella tradizione bizantina, nella celebrazione liturgica, preghiamo per i nostri governanti e le autorità… Una forma di preghiera in questi tempi sarà sicuramente l’accogliere in ubbidienza e rispetto le disposizioni disciplinari date.

“Il Verbo si è fatto carne”… Chiediamo al Signore che in questa festa ci dia di essere, nel dolore e nella sofferenza forse, ma sempre uomini e donne di speranza. Perché “Il Verbo si è fatto carne, ed ha abitato ed abita in mezzo a noi”.

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ Κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διὸ σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Εφέτος, η Γιορτή της εικοστής πέμπτης Μαρτίου είναι μία μέρα που ενώνει και πάλι όλους εμάς, Έλληνες γεννημένους και Έλληνες της υιοθεσίας. Μας ενώνει στην ευγνωμοσύνη μας προς τον Κύριο, αλλά προπάντων στην προσευχή για τη χώρα μας, για όλο τον κόσμο, χτυπημένους από την μάστιγα του κορωναϊού. Είναι μία μάστιγα, η οποία με σωστές διατάξεις από το Κράτος μας υποχρεώνει να γιορτάσουμε την ημέρα αυτή στο σπίτι, στην οικογένειά μας, ίσως και ολομόναχοι. Ζούμε μία πανηγυρική μέρα μέσα στην απομόνωση, μέσα στον πόνο, μέσα στην αγωνία μίας κατάστασης, την οποία δεν κατορθώνουμε να καταλάβουμε, αλλά προπάντων μία αγωνία για μία κατάσταση που μας ξεπερνά.

Ας μην ξεχνάμε ότι η σημερινή γιορτή είναι μία χριστιανική γιορτή κατά την οποία γιορτάζουμε το θεμέλιο της πίστης μας στον Κύριο Ιησού. Γιορτάζουμε την ημέρα κατά την οποία «ο Λόγος έγινε άνθρωπος», έγινε ένας από εμάς. Αυτός, ο αιώνιος Υιός του Πατέρα, ενσαρκώνεται από το Πνεύμα το Άγιο και από την Αειπάρθενο Μαρία. Και η ενσάρκωση Του συνεχίζει να είναι παρούσα ανάμεσά μας, διαμέσου του κηρύγματος του Ευαγγελίου, διαμέσου της Εκκλησίας, η οποία είναι Ιερό Μυστήριο του Κυρίου ανάμεσά μας, διαμέσου των Ιερών Μυστηρίων, διαμέσου των αδελφών μας.

Και κατ’ αυτές τις μέρες της απομόνωσης, της αγωνίας, του πόνου, αλλά και της ελπίδας (αυτή δεν πρέπει ποτέ να μας λείπει ως δώρο του Κυρίου), οφείλοντας να στερηθούμε από την τέλεση αυτής της γιορτής στο Ναό μας, με τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ως ελληνικός λαός γεννημένος ή υιοθετημένος, κατά τις μέρες αυτές επαναλαμβάνω μου φαίνεται ότι ο Κύριος μας ζητά τρία πράγματα, τα οποία υιοθετώ και εγώ και σας τα προτείνω:

Να αισθανόμαστε οικογένεια και Εκκλησία. Δηλαδή ότι δεν είμαστε μόνοι, απομονωμένοι, αλλά αποτελούμε μία οικογένεια και μία Εκκλησία. Οι ναοί μας παραμένουν κλειστοί, αλλά προσευχόμαστε στο σπίτι μας, με την οικογένειά μας, αισθανόμενοι μέλη της Εκκλησίας μας αισθανόμενοι ως προέκταση της Εκκλησίας. Κατά την ημέρα αυτή στην οικογένειά σας, προσευχηθείτε για την Ελλάδα μας, και για τον κόσμο όλο μέσα στη σκληρή αυτή δοκιμασία.

Να βοηθάμε τους άλλους. Να τους βοηθούμε στις ανάγκες τους, στις αρρώστιες τους, και επίσης στη μοναξιά τους. «Αυτό που κάνατε σε ένα από αυτούς τους μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε…» μας λέει ακόμα και προπάντων σήμερα ο Κύριος στο Ευαγγέλιο. Να βοηθάμε τους άλλους ακόμα και με μικρές χειρονομίες, οι οποίες ίσως φαίνονται μηδενικές, αλλά έχουν τη σπουδαιότητά τους. Ακόμα και ένα τηλεφώνημα  ή ένα φιλικό μήνυμα σε κάποιο απομονωμένο πρόσωπο μπορεί να προσφέρει ανακούφιση και παρηγοριά.  Σας προτρέπω στη γενναιοδωρία σε όλα και για όλους.

Να είμαστε υπάκουοι και πειθαρχικοί στις διατάξεις του Κράτους. Κατά την παρούσα στιγμή αισθάνομαι το καθήκον να επιμείνω πάνω σ’ αυτό. Σκεφθείτε ότι είναι για το καλό το δικό σας και για το καλό όλων. Πρόκειται για διατάξεις του Κράτους, τις οποίες ίσως δεν κατορθώνουμε να καταλάβουμε καλά, τις οποίες με δυσκολία τις δεχόμαστε, οι οποίες μας αναστατώνουν. Αλλά, επαναλαμβάνω, πρόκειται για αποφάσεις απαραίτητες για το καλό μας, και για το καλό όλων των πολιτών της Ελλάδος και του κόσμου όλου. Στην βυζαντινή παράδοση κατά τη θεία λατρεία, προσευχόμαστε «υπέρ των αρχόντων ημών», για την πολιτική εξουσία… Μία μορφή αυτής της προσευχής μας, κατά τις μέρες αυτές, θα είναι ασφαλώς και η προσαρμογή μας, η υπακοή και ο σεβασμός μας προς τις πειθαρχικές αυτές διατάξεις.

«Ο Λόγος έγινε άνθρωπος…» Κατά τη σημερινή γιορτή ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας αξιώσει, μέσα στον πόνο και στη δοκιμασία να παραμείνουμε άντρες και γυναίκες ελπίδας. Γιατί: «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος, και κατασκήνωσε και κατοικεί ανάμεσά μας».  Αμήν

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ Κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διὸ σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.