Trasfigurazione del Signore (6 agosto 2017)

Lettorato del seminarista Ivan Lykhopater

                                             (2Pt 1, 10-19; Mt 17, 1-9)

Benedetto il nostro Dio, ora e sempre e nei secoli dei secoli. Amin.

          Carissimi, celebriamo oggi la festa della Trasfigurazione del Signore sul monte Tabor. Questo momento centrale nella vita del Signore, che è diventato anche una delle Dodici Grandi feste del calendario bizantino. L’iconografia stessa della festa, come la vediamo nella nostra chiesa cattedrale, riprende la narrazione evangelica con il Signore trasfigurato al centro, avvolto di luce, Mosè ed Elia ai lati e sotto i tre discepoli Pietro, Giacomo e Giovanni che non osano quasi a guardare la luce abbagliante che viene dal Signore.

          Cosa celebriamo in questa festa? Perché celebriamo la Trasfigurazione del Signore? La liturgia bizantina, in questa festa, collega strettamente il mistero della Trasfigurazione di Cristo alla sua passione: nell’una e nell’altra vediamo la salita sul Tabor e quella sul Calvario. Anche la presenza dei discepoli, una presenza meravigliata nell’ora della Trasfigurazione, una presenza smarrita e piena di paura e dubbio nell’ora della passione. Uno dei tropari del vespro canta: “Prima che tu salissi sulla croce, Signore, un monte ha raffigurato il cielo… Erano con te Pietro, Giacomo e Giovanni… Prima della tua croce, o Signore, prendendo con te i discepoli su un alto monte, davanti a loro ti sei trasfigurato, illuminandoli con bagliori di potenza, volendo mostrare loro lo splendore della risurrezione…”. La Trasfigurazione quindi vuol preparare e in qualche modo rafforzare i discepoli e anche tutti noi di fronte alla passione di Cristo, e allo stesso tempo diventa per i discepoli e per noi una prefigurazione della sua risurrezione e della nostra risurrezione.

          La presenza di Mosè e di Elia nella Trasfigurazione e la presenza anche dei tre discepoli ci collega col mistero della Croce di Cristo. La festa della Trasfigurazione possiamo dire ci mette davanti tre montagne: il Sinai, il Tabor ed il Calvario. Tre montagne che dall’Antico al Nuovo Testamento sono diventate luogo di teofania, di salvezza per il popolo eletto e per ognuno di noi cristiani. Nel Sinai il Signore si manifesta a Mosè donandogli la legge, la sua Parola. Nel Tabor il Signore si manifesta prefigurando la sua gloria divina. Nel Calvario il Signore si manifesta nella sua debolezza, nella sua umanità apparentemente sconfitta, ma che sappiamo vittoriosa.

          Sinai, Tabor, Calvario, tre montagne in cui il Signore si manifestò e si manifesta, perché Lui continua a darci la sua Parola, continua a mostrarci la sua Gloria, sempre però attraverso il mistero della sua e nostra Croce. Anche la vita di tutti noi cristiani è segnata possiamo dire da queste tre montagne: Sinai, la montagna della sua Parola: noi ascoltiamo ed accogliamo la sua Parola che ci viene data, ascoltata, e che deve diventare la guida di tutta la nostra vita cristiana. Tabor, la montagna della sua Trasfigurazione, della sua gloria, della sua vita divina che ci viene elargita nella Chiesa per mezzo dei sacramenti, che sono per noi luce e fonte di vita. Calvario, la montagna della Sua e della nostra sofferenza, vissuta sempre nella ferma speranza della risurrezione.

          In questa nostra Divina Liturgia, abbiamo ordinato lettore il nostro seminarista Ivan Lykhopater. È un passo di più che lui accoglie nel suo cammino di formazione che lo porterà, se il Signore vuole, al sacerdozio. Il lettore è colui che nella Chiesa annuncia la Parola del Signore. Nella preghiera di ordinazione abbiamo pregato: “Signore Dio Onnipotente, scegli questo tuo servo e santificalo; da a lui di applicarsi con saggezza e intelligenza allo studio e alla lettura delle tue divine Parole, e proteggilo in una vita irreprensibile”. Notate questa rase, questa preghiera: “…da a lui di applicarsi con saggezza e intelligenza allo studio e alla lettura delle tue divine Parole…”. Applicarsi, darsi del tempo, con saggezza ed intelligenza... Dare del tempo a se stesso e al Signore, per la preghiera certamente, per il servizio nella Chiesa certamente. Ma soprattutto la richiesta è allo studio e alla lettura delle tue divine Parole… Cioè conoscere e far conoscere, amare e far amare la Parola di Dio, la parola che deve diventare il suo ed il nostro centro della vita. Una parola, e oggi Ivan ne diventa servitore, che deve impregnare tutto il suo ed il nostro cuore, la sua e la nostra maniera di vivere come cristiani.

          Ringraziamo il Signore che oggi continua a trasfigurarsi nella nostra vita. Che oggi continua a portarci per mano nelle tre montagne: della sua parola, dei sacramenti, della croce. Ringraziamolo anche per il dono del lettorato a Ivan, un dono per lui certamente ma anche per tutto il nostro Esarcato.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΑΘΗΝΑ  6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

Χειροθεσία αναγνώστου του ιεροσπουδαστή

IVAN LYKHOPATER

(2 Πετρ.1,  15-19  Ματθ. 17, 1-9)

«Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν»

      Αγαπημένα μου αδέλφια. Γιορτάζουμε σήμερα τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, στο όρος Θαβώρ. Πρόκειται για μία κεντρική στιγμή στη ζωή του Κυρίου, η οποία έγινε και μία από τις Δώδεκα μεγάλες Γιορτές του βυζαντινού ημερολογίου. Η ίδια η αγιογραφία της γιορτής, όπως τη βλέπουμε και στον καθεδρικό ναό μας, επαναλαμβάνει την ευαγγελική διήγηση: στο επίκεντρο βρίσκεται ο Κύριος μεταμορφωμένος μέσα στο λαμπρό φως ο Μωυσής και ο Ηλίας στα πλάγια του, και από κάτω οι τρεις μαθητές, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι οποίοι σχεδόν δεν τολμούν να ατενίσουν το εκτυφλωτικό φως που βγαίνει από τον Κύριο.

Τι γιορτάζουμε κατά τη σημερινή εορτή? Γιατί γιορτάζουμε τη Μεταμόρφωση του Κυρίου? Κατά τη γιορτή αυτή η βυζαντινή θεία λατρεία συνδέει στενά το μυστήριο της Μεταμορφώσεως του Χριστού, με το μυστήριο του Τιμίου Πάθους Του. Και στο ένα και στο άλλο μυστήριο βλέπουμε την ανάβαση του Χριστού στο όρος Θαβώρ και την ανάβασή του στον Γολγοθά. Βλέπουμε επίσης την παρουσία των μαθητών, μία παρουσία γεμάτη θαυμασμό επάνω στο Θαβώρ κατά την ώρα της Μεταμορφώσεως και μία παρουσία γεμάτη απορία, φόβο και αμφιβολία κατά την ώρα του Πάθους. Ένα από τα τροπάρια του εσπερινού ψέλνει: «Πριν να ανέβεις επάνω στον σταυρό Κύριε ένα όρος επαρουσίασε τον ουρανό…. Ήταν μαζί σου ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης…. Πριν από τον σταυρό σου, Κύριε παίρνοντας μαζί σου τους μαθητές σου επάνω σε ένα όρος υψηλό μεταμορφώθηκες μπροστά τους, φωτίζοντας τους με δυνατή λάμψη, θέλοντας να τους δείξεις τη λαμπρότητα της αναστάσεως σου…»

Επομένως η Μεταμόρφωση θέλει να προετοιμάσει και κατά κάποιο τρόπο να δυναμώσει τους μαθητές και όλους εμάς μπροστά στα σεπτά πάθη του Χριστού, και ταυτόχρονα γίνεται για τους μαθητές του και για μας ένα προάγγελμα της αναστάσεως του, και της δικής μας ανάστασης.

Ή παρουσία του Μωυσή και του Ηλία στη Μεταμόρφωση όπως και η παρουσία των τριών μαθητών μας συνδέει με το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού. Η γιορτή της Μεταμορφώσεως μπορούμε να πούμε, μας βάζε μπροστά σε τρία όρη: το Σινά, το Θαβώρ και τον Γολγοθά. Τρία όρη, τα οποία από την Παλαιά Διαθήκη ως και την Καινή Διαθήκη, έγιναν χώροι Θεοφανίας, σωτηρίας, για τον εκλεκτό λαό και για τον καθένα από εμάς τους χριστιανούς.

Στο Σινά ο Κύριος φανερώνεται στον Μωυσή, δίνοντας του τον νόμο, τον Λόγο Του. Στο Θαβώρ ο Κύριος φανερώνεται προεικονίζοντας τη θεία δόξα. Στον Γολγοθά ο Κύριος φανερώνεται στην ανθρώπινη αδυναμία του, στην ανθρώπινη φύση του η οποία φαινομενικά μοιάζει νικημένη, αλλά στην πραγματικότητα εμείς την αναγνωρίζουμε ως νικηφόρα.

Σινά, Θαβώρ, Γολγοθάς, τρία όρη όπου ο Κύριος φανερώθηκε και φανερώνεται γιατί Αυτός συνεχίζει και δίνει το Λόγο Του, συνεχίζει να μας δείχνει τη Δόξα Του, αλλά πάντοτε διαμέσου του μυστηρίου του Σταυρού Του και του δικού μας σταυρού. Μπορούμε να πούμε ότι και η ζωή όλων ημών των χριστιανών είναι σημαδεμένη από τα τρία αυτά όρη:

Το Σινά, το όρος του Λόγου Του: εμείς ακούμε και δεχόμαστε το Λόγο Του, ο οποίος μας δίνεται, ακούεται και πρέπει να γίνει ο οδηγός όλης της χριστιανικής ζωής μας. Το Θαβώρ το όρος της Μεταμορφώσεως Του της Δόξας Του, της Θεϊκής ζωής Του, η οποία χορηγείται και σ’ εμάς μέσα στην Εκκλησία διαμέσου των ιερών μυστηρίων τα οποία είναι για μας φως και πηγή ζωής.

Ο Γολγοθάς, το όρος του δικού Του και του δικού μας πόνου, μέσα στον οποίο βρίσκεται πάντοτε η σταθερή ελπίδα της Αναστάσεως.

Κατά τη σημερινή μας Θεία Λειτουργία κάναμε τη χειροθεσία σε αναγνώστη του ιεροσπουδαστή μας IVAN LYKHOPATER . Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα το οποίο κάνει ο ιεροσπουδαστής μας στην πορεία της μορφώσεώς του, η οποία το οδηγεί,  αν θέλει ο Κύριος, προς την ιεροσύνη.

Αναγνώστης είναι εκείνος ο οποίος μέσα στην Εκκλησία αναγγέλλει τον Λόγο του Κυρίου. Κατά την ευχή αυτή της χειροθεσίας προσευχηθήκαμε λέγοντας μεταξύ άλλων: «Κύριε, και Παντοδύναμε Θεέ, διάλεξε αυτόν τον δούλο σου και αγίασε τον, αξίωσέ τον να επιδοθεί με σοφία και ευφυΐα στη μελέτη και στην ανάγνωση των θείων Λόγων Σου, και αξίωσέ τον να επιδοθεί με σοφία και ευφημία στη μελέτη και στην ανάγνωση των θείων Σου Λόγων…»

Να επιδοθεί σημαίνει να αφιερώσει χρόνο με σοφία και ευφυΐα … να αφιερώσει χρόνο στον εαυτό του και στον Κύριο, ασφαλώς για την προσευχή, ασφαλώς για την Εκκλησία, αλλά προπάντων η αίτηση ζητά για τη μελέτη και την ανάγνωση των Θείων Λόγων Σου… Δηλαδή να γνωρίζει και να διδάσκει, να αγαπά και να κάνει αγαπητό τον Λόγο του Θεού, τον λόγο ο οποίος πρέπει να γίνει το δικό του και το δικό μας κέντρο της ζωής μας. Έναν λόγο του οποίου ο Ιβάν σήμερα γίνεται υπηρέτης και ο οποίος πρέπει να εμποτίζει όλη του την καρδιά, όπως και τη δική μας καρδιά, τον δικό του όπως και τον δικό μας τρόπο να ζούμε ως χριστιανοί.

Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο, ο οποίος και σήμερα συνεχίζει να μεταμορφώνεται στη ζωή μας. Ο Κύριος συνεχίζει να μας οδηγεί κρατώντας το χέρι μας, πάνω στα τρία όρη: στο όρος του λόγου Του, στο όρος των τριών μυστηρίων, στο όρος του Σταυρού.

Ας Τον ευχαριστήσουμε και για το δώρο της χειροθεσίας του Ιβάν σε αναγνώστη, ένα δώρο προς τον ίδιο αλλά και ένα δώρο προς όλη την Εξαρχία μας.-